Het is eindelijk weer vakantie! Ik was er wel even aan toe en heb de eerste dagen dan ook veel te lang in mijn bed gelegen, een beetje bijslapen. Zaterdag kwam ik ineens op het idee om een dagje weg te gaan. Ik appte Leonie en al vrij snel waren we eruit: we gingen gisteren een dagje naar Arnhem.
Zonder enkele tegenslag stappen we in de trein en hebben we weer heerlijk bijgekletst want dat is even nodig aangezien we niet meer bij elkaar in de klas zitten. Arnhem centraal is helemaal op de kop gezet en zag er jaren lang uit als één of ander ingestort bouwwerkstuk. Laatst las ik op Facebook dat het dan nu eindelijk ergens op leek en ik was suuuupernieuwsgierig! Met mijn camera in mijn hand lopen we naar binnen en inderdaad, het zag er best wel gaaf uit. Het was nog niet helemaal af geloof ik want ik zag nog wat hekken staan en ik denk dat er beneden nog aan gewerkt werd. Al maakt dat het deel wat wel af was niet minder mooi. Heel wat foto’s en een starbucks verder gaan we toch echt de stad in. We hebben heerlijk wat dingen gekocht en het was een ontzettend gezellige middag.
Om 15:40 ging er een trein richting Enschede en we besluiten die te nemen zodat we in Enschede nog even lekker rustig wat kunnen eten en daarna naar huis kunnen gaan.
Rond 16:16 komen we aan op station Deventer, waar we overstappen en om 16:31 verder reizen naar Enschede. Of nou ja, dat was het plan. We gaan lekker in een rustige coupé zitten [lees: we gaan in een lege coupé zitten]. Ineens valt het licht uit. Oké gek, maar het zal wel. Na een paar minuten beginnen we te rijden en de lampen zijn ondertussen ook weer aan. Terwijl we gezellig zitten te kletsen en ik wat spraakmemo’s opneem voor Marloes staan we ineens stil. Nietsvermoedend denken we gewoon dat we op het volgende station staan en we zo verder rijden. Naar toch wel erg lang wachten besluit ik maar eens beneden te gaan kijken.. Niemand. Ik kijk ook boven.. Niemand. Leonie loopt naar de andere kant van de coupé en kijkt ook daar boven en beneden.. Niemand. Ik loop een rondje door de hele trein.. NIEMAND! De hele trein is leeg. Als een gek begin ik Leonie weer te zoeken want stel je voor dat ik die ook nog kwijtraak, bah. Ondertussen zijn Marloes en ik nog steeds spraakmemo’s aan het sturen naar elkaar, om me niet zo alleen te voelen. Ik loop helemaal naar voren om te kijken of er dan nog wel een conducteur te vinden is, maar ook die zat er niet. De lampen vallen nog een paar keer uit en geloof mij, dit maakt zo’n trein ineens niet zo leuk meer. Ik vind Leonie en samen gaan we op pad. We lopen helemaal naar de achterkant van de trein (wat je ook weer kan zien al de voorkant) en onderweg komen we een man tegen in een veiligheidshesje. YES! Ik was ontzettend blij om weer enig teken van leven in de trein te vinden en hij verteld ons dat we met 10 minuten weer gaan rijden. ‘We rijden zo weer, maar we gaan richting de randstad, en jullie zullen wel naar Enschede moeten of niet?’ ‘Eh, ja!’ ‘Dan moet je als we op het station zijn uitstappen want met deze trein kom je er niet.’ ‘Geen probleem! Ik wil heeeel erg graag deze trein uit zelfs!’ Om 17:10 rijden we weer de kant op waar we vandaan kwamen. We staan bij het station, maar aan de ene kant van de trein zien we een andere trein en aan de andere kant zien we een spoor. We staan dus niet langs een perron. Weer moeten we heel lang wachten en besluiten we even naar de conducteur te lopen. Aangezien er in al die tijd niks, maar ook gewoon helemaal niks is omgeroepen en wij nou wel willen weten wat er gaat gebeuren. Een beetje geïrriteerd vraagt hij aan ons: ‘Maar waarom zijn jullie dan niet uitgestapt net?’ ‘Omdat we midden op het spoor stonden en we er niet eens uit konden.’ ‘Maar net toen dat werd omgeroepen konden jullie er toch uit?’ Na even nadenken snap ik het ineens: Dat is waarschijnlijk omgeroepen voordat de trein in Deventer aan kwam, voordat wij instapten dus. Nadat we hebben gewacht tot er wat treinen het perron hebben verlaten kon onze trein naar het perron toe en mogen we eindelijk uit deze trein. Meer dan een uur, heel veel spraakmemo’s en knipperende lampen later, zijn we eindelijk op een station. Maar wel op station DEVENTER! We zijn werkelijk geen centimeter verder gekomen in al die tijd dat we door een donkere, lege trein liepen.
We stappen hier in een trein die echt naar Enschede gaat en we hebben nog heerlijk wat gegeten.
Eenmaal thuis ben ik mijn eigen spraakmemo’s maar eens gaan terug luisteren omdat ik wel erg benieuwd was naar wat ik allemaal heb lopen uitkramen. ‘Help Marloes, de lampen zijn weer uit’ ‘Hey mama, gaat helemaal goed hier, we zitten in de trein!’ ‘Shit man, wat als we worden gegijzeld? Ik heb net een nieuw rokje gekocht?!’ Zijn een paar voorbeelden van domme dingen die ik heb gezegd haha! Vooral om de laatste heb ik mezelf heel hard uitgelachen.
Zijn er meer mensen die wel eens zulke domme dingen hebben meegemaakt met de trein? Vertel me niet dat wij de enige zijn? Dat rijmt haha
Liefs
Nienke.