Is dat eventjes een tijdje geleden zeg. Ik mag mezelf wel opnieuw voorstellen geloof ik. Na maandenlang een beetje twijfelen en eigenlijk heel erg weinig inspiratie hebben, ga ik het toch proberen. Ik weet namelijk nog dondersgoed hoe heerlijk ik bloggen ooit vond en ik hoop dit weer terug te vinden.
Niet dat ik nu wel inspiratie heb, integendeel zelfs, ik heb werkelijk nog geen idee waar ik met deze blogpost naartoe ga, maar ik hoop er wat leuks van te maken.
Ik ben op het moment bezig met mijn laatste schoolweekjes van dit jaar. Over twee weken begin ik met stage lopen en ik kan eerlijk gezegd niet wachten. Ik voel me op school een beetje nutteloos, zo de laatste weken.
Wel ben ik op zich met wat leuke opdrachten bezig, maar wel opdrachten waarvan je in je hoofd allang weet dat het nergens zal eindigen behalve in mijn portfolio. Wat dikke prima is, maar ik hoop dat je daarmee een klein beetje snapt dat het nutteloos begint te voelen? Er gaat namelijk verder niks met deze ontwerpen gebeuren, terwijl dat juist zo tof zou zijn.
Al een paar weken ben ik bezig met wat ontwerpen voor een eigen reisbureau. Dat klinkt echt mega groot, maar het valt reuze mee. Mijn reisbureau genaamd “On My Way” is voor jongeren die alleen op reis willen, maar niet alleen willen ontdekken. Bij On My Way, wordt je daarom gekoppeld aan een zogenoemde “local” die in het desbetreffende land woont en je alle ins en outs zal laten zien. Al gauw begon ik veel te enthousiast te ontwerpen en ik moet zeggen dat ik stiekem best een beetje trots op ben. Hierboven zie je een paar uitingen, maar er is nog veel meer; een website en app, een citymap, enveloppen en briefpapier en een magazine heeft natuurlijk veel meer pagina’s dan hierboven te zien is. Kortom: een erg leuke opdracht!
Daarnaast ben ik heel af en toe weer te vinden met een camera in mijn hand, want die heeft een tijdje stilgelegen, hebben we er een mega(!) leuk konijn bijgekregen (niet bij de camera natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel), heb ik helaas gedag moeten zeggen tegen mijn bijbaantje bij de Hema en ben ik me dan wel weer heerlijk aan het vermaken met het maken van kaartjes.
Oh! Nog meer leuks! Geocachen! Een aantal weken geleden was ik met mijn vriend Aron aan het wandelen, toen we een gek ding in de boom zagen hangen. Zomaar riep ik: “Is dat niet van dat spel? Geocachen of zo?” Na even te kijken liepen we verder, totdat Aron ook zeer uit het niets vroeg: “Is dat niet leuk om te doen?” Binnen een paar tellen hadden we beide de app gedownload en begonnen we fanatiek te zoeken. Nog diezelfde wandeling hadden we er al één gevonden en het bleek verslavend te zijn. Ondertussen hebben we er al een aantal gevonden, de één overduidelijk moeilijker dan de ander, maar des te langer we zoeken, des te blijer we zijn als we het dan eindelijk gevonden hebben. Zelf hebben we er nog geen verstopt, maar we zijn al wel lekker aan het speculeren over hoe we dat dan toch zouden doen, want we komen de gekste en tofste dingen tegen!
Volgens mij heb ik dan wel weer een redelijke update gegeven van hoe het allemaal loopt en gaat, maar ga ik stiekem ook nog lekker wat dingetjes bewaren voor een volgende blogpost, want dit was nog lang niet alles denk ik.
Zoals aangekondigd had ik geen idee waar deze blogpost naartoe zou gaan en is het daarom ook maar gewoon een beetje een bende geworden, maar da’s oké hoop ik.
Liefs,
Nienke