Welcome to the family, Broer!

‘Hey Nienke, kom eens kijken’. Ik had al een klein voorgevoel toen m’n vader dat zei, vlak nadat ik vrijdag thuis was gekomen van de sportschool. Ik wist dat mijn ouders naar de winkel waren geweest en ik wist ook dat ze daar konijntjes verkochten, maar ik kon het me eigenlijk niet voorstellen.
Mijn vader pakte zijn mobiel erbij, ik was toch wel heel erg nieuwsgierig geworden en ging naast hem zitten.
Echt de schattigste foto’s kwamen tevoorschijn, ik was meteen verkocht.
En nog de volgende ochtend lag hij op mijn arm.

Sommigen van jullie zullen misschien weten dat ik een konijntje had. Ik heb het op mijn blog nog nooit echt gemeld, maar afgelopen zomer is hij overleden. Ik was er tot vandaag niet echt klaar voor om hier een hele blogpost over te schrijven.
Ik zal het verhaal vertellen: Ik liep op één van die typische Italiaanse marktjes, tussen alle troepjes (van enkelbandjes tot iPhoneopladers). We waren net klaar met shoppen en we moesten even wachten tot papa ons kwam ophalen met de boot. En ja, wat doet een meisje van -toen nog- 14 jaar op zo’n moment? Juist ja, haar mobiel erbij pakken. Toch was het niet zo vanzelf sprekend allemaal. Mijn starscherm stond vol met appjes en sms’jes van Karenina (waar Guus op vakantie was). Al was het normaal dat ze me op de hoogte hield over hoe het met Guus ging, ik had zonder de appjes te lezen door dat het iets anders zat. Ja.


Ontzettend graag wilde ik weer een konijn. Een half jaartje heb ik de tijd gehad om een naam te verzinnen, want afgelopen zaterdagochtend kwam mijn vader ineens binnen met het schattigste snoetje ooit. Zijn vacht is bruin, zwart en een beetje wit. Hij is nog zóóó klein (al lijkt hij op de foto’s veel groter)! Maar als je even kijkt naar de foto hierboven waar hij op mijn arm ligt, zie je dat zijn hoofdje niet veel groter is dan mijn wijsvinger en middelvinger ernaast. En kijk nu eens naar je eigen twee vingers als je ze op die manier houdt, ja dan is hij toch wel erg klein. Helaas weten wie niet hoe oud hij is, want dat is mijn vader (uit verliefdheid) vergeten te vragen.
De hele ochtend heeft hij rustig bovenop me gelegen op de bank. Na een paar uurtjes begon hij een beetje te wennen en want rond te snuffelen. Hij heeft zelfs zijn plekje op de bank gevonden hoor.
Wel zaten we een beetje met de naam, ik wist eigenlijk niets.
Heel wat mensen hebben meegedacht, bedankt! Na 14374824 namen opgenoemd te hebben kwam eruit… Broer! Broer Konijn. Ja, wat verwacht je van iemand die ontzettend trots is op haar 2 grote broers? Ik wilde wel een 3e, en die is er nu!
Ik plaatste al een heel erg schattig filmpje van zijn heen-en-weer-gaande neusje op Instagram. En ik denk dat hij nog wel vaker voorbij gaat komen op Instagram, Facebook, Tumblr en hier op mijn blog natuurlijk.

Welkom Broer!♥ Heb jij huisdieren?

Liefs,
Nienke.